Sejfy ogniotrwałe

Do broni typowej kwalifikujemy białą i palną. To przeważnie użytkowane narzędzia walki, także we współczesnych wojskach. Do broni białej zaliczamy wszelkiego rodzaju przedmioty, jakie nie żądają załadowania pocisków. Za przykład ma prawo posłużyć stereotypowy miecz, włócznia czy topór. Ich przeznaczeniem jest indywidualna walka. Przeważnie wymaga bliskiego kontaktu z konkurentem. Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, która oblega sejfy lub też sejfy domowe. Szermierka stanowi już właściwie dyscyplinę sportową, niż znaczną metodę ataku oraz walki. Podział broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, prymitywne maczugi. Kwalifikujemy je do narzędzi obuchowych. W średniowieczu ochoczo użytkowano z broni siecznej, innymi słowy mieczy oraz szabli. Połączeniem zamienionych grup jest topór, wykazujący przymiotniki pośrednie. Noże, sztylety i floret zadają rany kłute. Stąd ich wspólna klasyfikacja do broni kłutej, dla jakiej miejsce odnajdzie się w sejfy ogniotrwałe. Ciekawym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym wynikiem rozcinania, jest halabarda albo pałasz. Stanowią połączenie jednego bądź też kilku ostrzy, przymocowanych do drewnianego kija.